ورود به دنياي پرورش طوطي ها

براي تربيت اين پرنده هاي باهوش بايد صبر کرد
 

بخشي از موجوداتي که در خانه نگهداري مي شوند، پرندگان زينتي هستند. بخشي از پرندگان زينتي هم، طوطي سان ها هستند که به خاطر زيبايي و هوش بالايي که دارند، آدم هاي زيادي را درگير خودشان کرده اند. سراغ يک فروشنده حرفه اي طوطي ها رفتيم تا از تربيت اين موجودات، برايمان بيشتر بگويد. اميد شايگان، هشت سالي هست که درگير طوطي ها شده و در اين مدت، چهار سال را هم، به فروش اين موجودات پرداخته است. يکي، دو تا سايت هم براي آموزش علاقه مندان راه انداخته است تا به آنها آموزش مجازي بدهد.
اميد شايگان، سال ها پيش و از روي علاقه، شروع کرد به کار کردن روي طوطي ها و اطلاعات ريز و درشت دنياي آنها را درآوردن. بعدها يک سايت هم براي خودش راه انداخت که مرجع اطلاع رساني به علاقه مندان اين پرنده باهوش شد. وقتي هم که ديد همه دارند از اين علاقه اش استقبال مي کنند، با خودش فکر کرد که بهتر است کسب و کارش را هم به طوطي ها ربط بدهد؛ و شد فروشنده و تربيت کننده طوطي هاي مختلف، «درست است که کارم اين است اما علاقه زيادي ندارم که با پول خريد و فروش اين پرنده ها امرار معاش کنم. وقتي که به خاطر کارم، با مرگ و مير اين پرنده هاي باهوش رو به رو مي شوم، خيلي ناراحت مي شوم». مي گويد که طوطي، ذاتاً موجودي وحشي است، ولي اگر زماني مناسب صرف سر و کله زدن با آن شود، ارتباط برقرار مي کند. حرف هايمان به «انيمال درماني» يا درمان از طريق حيوانات مختلف، مثل همين طوطي مي کشد که به نوعي، شايد بتواند خلأ عاطفي آنهايي را که مشکل دارند پر کند.

پانسيون طوطي ها
 

اميد، فکر مي کند که نگهداري از طوطي ها، جالب تر از حيوانات ديگري است که تازگي ها مد شده؛ حيواناتي مثل سگ، گربه، جوجه اردک و جوجه هاي ماشيني مختلف. طوطي ها مثل سگ ها و گربه ها نيستند که نژاد اصيل و غير اصيل داشته باشند، «تمامشان هوش و استعداد دارند». آنها از دو راه قانوني و قاچاق وارد ايران مي شوند و به دست مردم مي رسند. بعد از رسيدن طوطي ها به دست اميد، او آنها را در اتاقي از خانه شان قرنطينه مي کند. خانه آنها، ويلايي است و حياطي هم دارد و قسمتي را هم به پانسيون اختصاص داده است. پانسيون؟ «صاحبان طوطي ها که به مسافرت مي روند، آنها را پيش من مي گذارند تا از آنها مراقبت کنم. همين عيدي که گذشت، کلي طوطي در پانسيونمان نگه داشته بوديم چون خيلي از صاحبانشان به سفر رفته بودند». قرنطينه کردن از اين قرار است که منقار کج ها را، توي اتاق خاصي مي گذارد و با مولتي ويتامين و دارو و انگل درماني، سر حالشان مي آورد تا مشکل خاصي نداشته باشند. مهم ترين کار قرنطينه اش هم همين انگل درماني است، «يک ويروس، مي تواند ما را بيچاره کند و کلي ضرر بزند».

اول اعتماد، بعد ارتباط
 

«بعد از قرنطينه، با خيال راحت براي فروش مي بريم به فروشگاه»، پس تربيت چه مي شود؟ مثل اينکه آنها تربيت طوطي ها را به عهده نمي گيرند و اساساً چنين تصوري کمي اشتباه است. خريداران، طوطي ها را در سن پايين مي خرند و به خانه مي برند و تحت نظر مشاوران پرورش طوطي، بزرگشان مي کنند؛ انگار که عضوري از خانواده آنها باشند و انگار که اين کار را مي کنند که عادت کنند و عضوي از خانواده شان مي شوند. اميد مي گويد که«مثل سگ و گربه نيست که ببريم و چند وقتي مراقبت کنيم و تربيت بشوند. کلاً با هم فرق دارند و اين فرق، به خاطر باهوش بودنشان است». ضمن اينکه مردم، عاشق اين هستند که طوطي ها را، خودشان تربيت کنند. براي تربيت طوطي ها هم، حسابي بايد وقت گذاشت و با يکي، دو هفته کار راه نمي افتد، «اول بايد غذاهاي خوشمزه به آنها بدهيد، دفعه هاي اول از دست شما غذا نمي خورند، کنار مي زنند و قهر مي کنند و ... وقتي که به شما اعتماد کردند، تازه شروع مي کنند به ارتباط برقرار کردن». کساني که از آنها طوطي خريداري مي کنند، قبلش از طريق سايتشان، با آنها آشنا شده اند. در بيشتر مواقع اين اتفاق مي افتد. وقتي که به سايت مراجعه مي کنند، اطلاعات زيادي از طوطي ها به دست مي آورند و به خاطر همين، کار اميد راحت تر مي شود. هر جايي هم که به مشکل برخورد کنند، يا حضوراً يا تلفني، با او مشاوره مي کنند تا خيالشان راحت شود.

اين موجودات حساس
 

بيشترين مشکلي که مشتريان امير با آن رو به رو هستند، پر کني طوطي هاست. به علت هاي مختلف، طوطي ها ناگهان شروع مي کنند به کندن پرهاي خودشان. آنها با اين کار، مي خواهند با صاحبانشان حرف بزنند،«شايد چوبي که طوطي ها روي آن نشسته اند، نامناسب است، يا قفس اذيتشان مي کند، يا کسي دارد اذيتشان مي کند. يک جورهايي با اين کار خودخوري مي کنند». طوطي ها بيش از حد حساسند و بايد حواس تربيت کنندگان، به اين حساسيت بالاي آنها باشد. براي رفع عارضه پر کني طوطي ها، بايد علتش را پيدا کرد يا اينکه از داروهاي خاص استفاده کرد.

آينه هاي بد
 

به طوطي ها نبايد واکسن زده شود و اين، نکته مهمي است که تربيت کنندگان و صاحبان آنها، بايد بدانند؛ «آنها مثل سگ و گربه نيستند که هر چند وقت يک دفعه، نياز به واکسن داشته باشند. ضمناً در کنار کبوتر و مرغ و خروس و حيوانات ديگر هم نبايد نگهداري شوند».
وقتي يک طوطي روي دست يک نفر قرار مي گيرد، به اندازه کافي استرس مي گيرد، چه برسد به اينکه سوزني براي زدن واکسن هم وارد بدنش شود، «هزاران مورد بوده که واکسن زده اند و طوطي مرده يا عصبي شده و برايش مشکل پيش آمده». حتي بعضي از پرنده فروش ها هم موقع فروش طوطي، يکي، دو تايي واکسن به او مي زنند که از نظر اميد، اين کار، درست نيست. حرف هايمان به سخنگو کردن طوطي ها مي کشد، «آنها وقتي که وارد محيطي غريبه مي شوند، مي ترسند. وقتي که عادت مي کنند و ترسشان مي ريزد، شروع مي کنند به برقرار کردن ارتباط با محيط اطرافشان. براي اين کار هم از قدرت تقليد صدا استفاده مي کنند. وقتي که صدايي تقليد مي کنند و با تشويق اطرافيان رو به رو مي شوند، بيشتر به فکر انجام اين کار مي افتند.»
استفاده از آينه هم براي اين کار، چندان جالب نيست. طوطي ها وقتي که همديگر را مي بينند، براي نشان دادن ابراز علاقه، غذايي را که خورده اند، بالا مي آورند و به طوطي مورد نظر مي دهند. وقتي که مقابل آينه قرار مي گيرند، به هواي اينکه پاي يک طوطي ديگر در ميان است، اين کار را مي کنند چون پاي يک طوطي ديگر در ميان نيست، تعادل اسيدهاي معده آنها به هم مي خورد چون در مقابل غذايي که بالا مي آورند، غذايي از طوطي ديگري تحويل نمي گيرند. آينه، اين خطر را هم براي طوطي ايجاد مي کند که به جاي ارتباط با شما، عاشق آينه شود.
منبع:همشهري سر نخ، شماره 45
/ن